Oorsprong namen

van Ooyen

Verspaget

Voorouders

van Ooyen

Verspaget

Broers & Zusters

van Ooyen

Verspaget

Jeugdjaren

Jo

Nellie

Jo & Nellie

verkering

gezin

Gezin
Jo van Ooyen en Nellie Verspaget
Vorige.
Volgende.
Startpagina.
Toen mama bij hun moeder, Betsie van Dommelen, koffie aan het drinken was, kwam een buurman, de kleermaker, Theo van Uden, waarschuwen dat er bij ons brand moest zijn.
Omdat er bij ons rook naar buiten kwam. Hij liep met een emmer water achter mama aan. We hadden op het plat dakkamertje een potkacheltje staan, waarbij brand was ontstaan. De kamer er naast lag Netty te slapen. De buurman bluste met de emmer water het brandje en mama haalde Nettie vlug uit bed.
Omdat tante Joke het boven mooier vond en mama in verwachting was, mochten wij wel beneden gaan wonen.
Op zaterdag 29 september 1945 werd ons nieuwe zusje, Marianne, geboren op het adres Slagerstraat 42. Omdat wij inwoonden mocht mama bij ome Janus en tante Ali bevallen. Ik mocht op de slaapkamer boven aan de voorkant in het wiegbedje kijken. Ze had een vuurrood bolleke met zwarte haren. Het maakte wel indruk de geboorte van een nieuw zusje, welke ik bewust meemaakte. Haar doop in de Petruskerk kan ik me nog goed herinneren. Zij werd gedoopt door kapelaan van Duren. De doopvont stond achter in de kerk.
In die tijd nam papa afval papier mee van de boekbinderij, waar hij bijwerkte. Samen met Ria Senders deden wij er matjes van vlechten, zoals ik dat op de kleuterschool geleerd had. Ik schreef ook vellen vol en deed net of ik kon schrijven. Papa hielp Ria Senders ook met taal en rekenen.
Later werkte hij in zijn vrije tijd bij de slager Hopstaken op de hoek Woenselsemarkt en Verwerstraat. Ik zag hem daar een kop van een beest uitbenen. Hij maakte daar veel uren. En vooral met Kerst werd het laat met het bezorgen van bestellingen. Ook nam hij darmen mee naar huis om schoon te maken. Dat stonk enorm. Eens slachtte hij hennen door ze de nek om te draaien. Ze liepen weg om net voor de poort neer te vallen. Ook metselde hij een schuur. Dat moet wel zonder lijn gebeurd zijn, want de muur was onooglijk scheef.
Met Sint had de familie van Dommelen Sinterklaas en zwarte piet besteld. Ik zie me nog spannend op hun wachten. Voor mij was er een kleurboek. In deze tijd heeft mevrouw van Dommelen Jan of Leo z’n hoofd verbrand door met het haren wassen kokend water z’n haren uit te spoelen. Mama heeft toen zijn hoofd verbonden met speciaal verband voor brandwonden, dat ome Henk bij zich had. Dokter Jansen had daar waardering voor.
Een keer per week, op de zaterdagavond werden wij ook door mama in bad gedaan. Een teil werd eerst met koud water gevuld. Dan werd er water gekookt en in de teil gegooid tot het warm genoeg was. Als we gewassen en afgedroogd waren gebeurde het wel dat de Etos bakker Louwke binnen kwam om af te rekenen. Hij kon het niet na laten ons te knuffelen. Hij had zelf geen kinderen.
Vele jaren later toen ik hem bij het Henri Dinantpark tegenkwam, kon hij de familie van Jo van Ooyen nog herinneren. Maar hij verbaasde zich erover dat ik hem herkende!
Deze vaas en schilderij heb ik al m’n jaren thuis bij mama en papa gezien. Hoogstwaarschijnlijk al door haar in het begin van haar huwelijk gekocht. Veel en veel later zag ik dat op de vaas een leeuw staat
Van het schilderij zei papa altijd: “Dat vissertje is ome Bartje”.
In deze tijd was bijna alles nog op de bon. Deze distributie-bonnen verkreeg men op ‘t Distributiekantoor. Vanwege de schaarste in dertiger- cq. crisis-jaren was dit distributie-systeem door de Nederlandse overheid ontwikkeld en in de WO II door de Duitsers overgenomen.
Ik kan me nog herinneren dat ik met mama buiten in de rij stond voor dit kantoor. Wat volgens mij later een school was. Binnen waren de loketten met daarachter ambtenaren die de bonnen uitgaven.
Dit distributiekantoor stond aan de achterkant van de Ten Hagestraat. Te bereiken via de speelplaats aan de Vestdijk.
Ik weet niet of toen al de Vestdijk verlengt was naar de Bleekstraat.