Oorsprong namen
Voorouders
Broers & Zusters
Jeugdjaren
Jo & Nellie
Gezin
Jo van Ooyen en Nellie Verspaget
Jo van Ooyen en Nellie Verspaget
Een dag na de verjaardag van opoe Verspaget op 11 mei 1942, om 13 uur wordt mijn zusje Netty geboren in de Pastoriestraat. Zij is vernoemd naar tante Netta, een zus van ons mama, naar opoe en tante Ali met de doopnamen Wilhelmina, Maria en Eulalia. Zij werd dezelfde dag nog gedoopt door kapelaan van Duren in St. Petruskerk aan de Kloosterdreef te Woensel in Eindhoven.
Tante Netta met Netty, 2 maanden oud, voor het huis van ome Corrie en tante Lisa Verspaget in de Pastoriestraat, waar wij toen inwoonden. In de raam mama, die lachend toekijkt. Henkie, tante Netta met Netty.
Henkie met mij, Willy op zijn schouders en tante Netta met Netty op de arm.
Henkie met mij, Willy op zijn schouders en tante Netta met Netty op de arm.
Tante Netta, ons mamma met Nettie, Henkie met mij en tante Lisa met haar dochtertjes Maria en Bebbie Verspaget. Henkie, ikzelf, Maria Verspaget, tante Netta en Beppie Verspaget.
Op de achtergrond Café Hendriks. De familie Günther met mevrouw van der Poel en haar zoontje. Op de achtergrond de
Op de achtergrond Café Hendriks. De familie Günther met mevrouw van der Poel en haar zoontje. Op de achtergrond de
kruidenierswinkel van hun oude buren van der Poel met daarnaast hun voormalige woonhuis op de hoek Pastoriestraat en Verwerstraat. Ondanks zijn antipathie tegen het nationaal socialisme staat ome Henk hier in een duits uniform. Nadat hij eerst in Düsseldorf als politiek gevangene in de cel zat, werd hij daarna als rijksduitser in het leger geïnterneerd. Op slinkse wijze heeft hij het voor elkaar gekregen dat hij in Antwerpen gelegerd werd en niet overgeplaatst werd naar de Krim. Via “bekenden” in het schipperskwartier wist hij aan mooie “nylon” kousen te komen voor de vrouw van zijn commandant.
In deze tijd ben ik met mijn hoofd op de rails van de schuifdeur gevallen. Een litteken links op mijn voorhoofd heb ik daar aan overgehouden. Ook schijn ik toen de gang vol met stroop te hebben gesmeerd.
Papa werd door mevrouw Hendriks van het café tegenover hen gewaarschuwd, dat rechercheurs hen vanuit het café bespioneerden. Ze zei: “Ik weet niet waar jullie mee bezig zijn; maar ze houden jullie in de gaten!” Ome David had van een boer clandestien geslachte runderen. Papa deed de runderen uitbenen en mama ging het vlees op onderduikadressen bezorgen. Het vlees werd onderop de kinderwagen gelegd met Netty er boven op. Vanwege de waarschuwing wilde papa er mee stoppen. Toch kreeg ome David hem zo ver een laatste rund uit te benen in de Slagerstraat. Toen hij daar mee bezig was kregen ze een inval. Via de achteruitgang wist hij te ontsnappen. Maar het was te laat. Vooral toen een van de rechercheurs zei: “Dit is werk van een vakman!” Waarop opoe zei: “Ja, dè het m’n schoonzoon gedaan; En dan neemt ie m’n voorhang òk nog mee!” Na enkele dagen verhoor en dreiging met uitlevering aan de duitsers bekende hij en kreeg een boete van 700 gulden opgelegd. Onze ouders hebben zowat hun gehele huisraad moeten verkopen. Toen later, in de jaren vijftig, mama via mevrouw Noordraven ook als schoonmaakster bij de familie Bosch terecht kon, herkende zij en de rechercheur Bosch elkaar. Hij maakte de flauwe opmerking: “Die boete hebben jullie toch niet betaald, hè?” Ik heb ‘t vermoeden dat hij zich vanwege de bedreiging met de duiters, na zoveel jaren niet op z’n gemak voelde. Mama is er nooit meer naar toe gegaan.
In deze tijd ben ik met mijn hoofd op de rails van de schuifdeur gevallen. Een litteken links op mijn voorhoofd heb ik daar aan overgehouden. Ook schijn ik toen de gang vol met stroop te hebben gesmeerd.
Papa werd door mevrouw Hendriks van het café tegenover hen gewaarschuwd, dat rechercheurs hen vanuit het café bespioneerden. Ze zei: “Ik weet niet waar jullie mee bezig zijn; maar ze houden jullie in de gaten!” Ome David had van een boer clandestien geslachte runderen. Papa deed de runderen uitbenen en mama ging het vlees op onderduikadressen bezorgen. Het vlees werd onderop de kinderwagen gelegd met Netty er boven op. Vanwege de waarschuwing wilde papa er mee stoppen. Toch kreeg ome David hem zo ver een laatste rund uit te benen in de Slagerstraat. Toen hij daar mee bezig was kregen ze een inval. Via de achteruitgang wist hij te ontsnappen. Maar het was te laat. Vooral toen een van de rechercheurs zei: “Dit is werk van een vakman!” Waarop opoe zei: “Ja, dè het m’n schoonzoon gedaan; En dan neemt ie m’n voorhang òk nog mee!” Na enkele dagen verhoor en dreiging met uitlevering aan de duitsers bekende hij en kreeg een boete van 700 gulden opgelegd. Onze ouders hebben zowat hun gehele huisraad moeten verkopen. Toen later, in de jaren vijftig, mama via mevrouw Noordraven ook als schoonmaakster bij de familie Bosch terecht kon, herkende zij en de rechercheur Bosch elkaar. Hij maakte de flauwe opmerking: “Die boete hebben jullie toch niet betaald, hè?” Ik heb ‘t vermoeden dat hij zich vanwege de bedreiging met de duiters, na zoveel jaren niet op z’n gemak voelde. Mama is er nooit meer naar toe gegaan.
