Oorsprong namen
Voorouders
Broers & Zusters
Jeugdjaren
Jo & Nellie
De (voor)ouders van
Jo van Ooyen en Nellie Verspaget
Jo van Ooyen en Nellie Verspaget
Opoe Marie werd op 27 september 1870 geboren en onder haar moeders naam, Meijer, ingeschreven in de burgerlijke (zie akte). Zij is overleden op 12 maart 1953 te Oisterwijk.
Haar ouders, de molenaar Lambertus Bartels en de breister Elisabeth Joanna Meijer trouwden toen zij bijna tien maanden oud was. Met hun huwelijk kreeg zij de naam Bartels.
(zie bijschrift) (En zie voorouders)
Haar ouders, de molenaar Lambertus Bartels en de breister Elisabeth Joanna Meijer trouwden toen zij bijna tien maanden oud was. Met hun huwelijk kreeg zij de naam Bartels.
(zie bijschrift) (En zie voorouders)
Opoe heeft 13 kinderen ter wereld gebracht, waarvan er zes kinderen in leven bleven. Toen ons vader geboren werd, was zij ruim 39 jaar oud. Hij vertelde ons dat zij veel last van bronchitis had en verschillende keren op sterven had gelegen. Ook vertelde hij dat, als zij iets nieuws gekocht had, dit voor opa geheim hield. Kwam hij er later toch achter, dan zei zij: “Oh, dat heb ik al heel lang”.
Als kind maakte ze veel mee. Klik hiervoor op: “Wat zij hebben meegemaakt”
Als kind maakte ze veel mee. Klik hiervoor op: “Wat zij hebben meegemaakt”
Een foto genomen in de Brugstraat te Eindhoven in stadsdeel Woensel.
Van links naar rechts zittend opa Willem, ome Willem en ome Bart met de hond, daarachter ons papa Jo met een donkere trui, die net van het voetballen kwam, ome Janus en staande opoe met witte jas, het nichtje Marietje Kihle en daarnaast tante Sjaan, de vrouw van ome Willem. Later verhuisden zij weer terug naar de Den Bosch.
Van links naar rechts zittend opa Willem, ome Willem en ome Bart met de hond, daarachter ons papa Jo met een donkere trui, die net van het voetballen kwam, ome Janus en staande opoe met witte jas, het nichtje Marietje Kihle en daarnaast tante Sjaan, de vrouw van ome Willem. Later verhuisden zij weer terug naar de Den Bosch.
Op 1 november 1950 waren zij 60 jaar getrouwd en vierden onze grootouders hun diamanten bruiloft. De buurtgenoten hadden hun huis in de Busschieterstraat in Den Bosch, versierd met een ereboog. Netty en ik waren bruidje en bruidsjonker. Hier lopen wij, na de H. Mis voor het diamanten bruidspaar de kerk uit. Achter ons is tante Marie te zien. Voor het huren van het bruidsjurkje en jacketje werden wij
door twee buurvrouwen op de fiets meegenomen naar de binnenstad. ‘s Avonds kwam de Koninklijke Harmonie Wilhelmina een serenade brengen. In een optocht door de buurt mocht ik tussen de muzikanten, al zwaaiend met mijn wandelstokje, voorop lopen. Het was een uitbundig feest van twee dagen. Ook was er een verdrietig moment toen het overlijden van hun zoon Bart werd gememoreerd. De tweede dag waren de buurtgenoten uitgenodigd. Het werd een competitie tussen Den Bosch en Eindhoven. Die Bosschenaren waren echte feestneuzen. Onze ouders hebben veel voordrachtjes gedaan, die zij met veel voorbereiding van buiten hadden geleerd. Zo stond ons vader, niets vermoedend, in de nachtdienst bij Philips te oefenen. Na afloop begon een portier, die stiekem geluisterd had, te applaudisseren.
Later bleek ook dat zij dementeerde was. Opa ging voor haar altijd drop (siepkes) en pepermuntjes halen bij het snoepwinkeltje van de weduwe Rooiakkers in de Tapirstraat. Ze was zo kinds, dat ze opa riep als ons Vera bij haar kwam. En dan riep zij: “Willem ze pikt m’n siepkes af”. Er waren ook leuke momenten. Als onze ouders naar de buren op visite gingen, vroeg ons opa aan mij: “Wimke doe nog eens een keer gek voor ’t grutje?” Ik sprong dan van de tafel op de aanrecht en sloeg met een houten lepel op de pannen. Ze, vooral opoe, gierden het uit van het lachen. Voor onze ouders werd het te zwaar. Een gezin met vier kinderen en opoe die verzorgd moest worden. Ons vader heeft toen zijn eigen moeder gewassen. En er was zoveel was te drogen, dat ons vader in de nachtdienst de was mee naar Philips nam om boven de ovens te drogen.
Opoe Marie zoals zij er toen uitzag. Na hun diamanten bruiloft in 1950 ging het snel achteruit. Omdat er in Den Bosch geen plaats was, moesten zij naar een bejaardenhuis in Kerkdriel.
Dit was een ramp. Na 60 jaar werden zij gescheiden. Opa naar de mannenzaal en opoe naar de vrouwenzaal. Onze ouders konden het niet aanzien en namen hen mee naar Eindhoven. De eerste avond toen opoe naar bed ging, bleek dat zij incontinent was.
Dit was een ramp. Na 60 jaar werden zij gescheiden. Opa naar de mannenzaal en opoe naar de vrouwenzaal. Onze ouders konden het niet aanzien en namen hen mee naar Eindhoven. De eerste avond toen opoe naar bed ging, bleek dat zij incontinent was.
