Oorsprong namen

van Ooyen

Verspaget

Voorouders

van Ooyen

Verspaget

Broers & Zusters

van Ooyen

Verspaget

Jeugdjaren

Jo

Nellie

Jo & Nellie

verkering

gezin

Broers & Zusters
Van Ooyen & Verpaget
Vorige.
Volgende.
Startpagina.
Ome Willem

Ome Willem werd op 17 december 1893 geboren te ‘s Hertogenbosch en overleed daar op 22 mei 1964. Zijn doopnamen zijn Wilhelmus, Joannes.
Hun zoon Wim tijdens een potje biljart. Zo te zien op verlof van Militaire dienst. Dit moet ongeveer 1937 geweest zijn. De trouwfoto van hun zoon Wim met Greet Jansen. Zij kregen drie kinderen, Wim, Bert en Sjannneke. Alhoewel hij een neef was noemden wij hen ome Wim en tante Greet.
In oorlogstijd woonden zij op de hoek van de Broekseweg en de Fellenoord in een
groot herenhuis. Wij gingen er wel eens ‘s avonds op bezoek. Vanwege de verduistering gebruikte ons vader dan een “knijpkat” om bij te schijnen in het donker. ‘s Avonds speelde ik daar op de grond met speelgoed. Overdag met m’n achterneefjes op de achterplaats.
Na de oorlog ging hij als OVW’er met de
7 December Divisie naar Indië.
Op de website van de
7 December Divisie Indië-veteranen staat Wim van Ooijen op pagina 57 van de naamlijst personeel van de 1e Infanterie Brigade groep van het 4e Bataljon 8e Regiment Infanterie onder de naam: “Ooijen, J W A M van   Adj OO.”
Een foto uit hun jonge jaren. Op 1 mei 1915 trouwde hij met Adriana, Cornelia de Bresser, tante Sjaan. Zij kregen een zoon, Wim.
Ome Willem was sigarenmaker en bespeelde een piccolo in de harmonie van de sigarenfabriek “Goelmy en Baar”. Verder was hij een van de eerste voetballers van BVV, de Bossche Voetbal Vereniging. Zie
filmpje uit 1920.
Op een keer werd hij met paard en kar thuisgebracht. Hij had met voetballen zijn been gebroken en wel zo erg dat zijn kuit aan de voorkant zat. Uit woede heeft ons opa zijn voetbalschoenen in de kachel gegooid.
Dit vooral, omdat hij hierdoor een verdiener minder had. In die tijd bestond er geen ziektewet.
Rond 1913 was hij dienstplichtig militair. Tijdens de eerste wereldoorlog was hij gemobiliseerd. Hij stond aan de Duitse grens, waar hij getuige was van de smokkelarij.
Er werden o.a. medicijnen in het achterwerk van koeien gestopt. Daarna werden deze koeien over de grens gejaagd. Op deze foto zou ome Willem bijgestaan kunnen hebben.
Tante Sjaan en ome Willem voor hun huis bij de Diezebrug, dat in de oorlog werd gebombardeerd. Dan ome Willem, tante Sjaan en hun zoon Wim ter gelegenheid van hun 25-jarig huwelijk.
Dit moet rond 1 mei 1940 zijn geweest. Tien dagen voor de inval van het Duitse leger.
Het Nederlandse leger was gemobiliseerd en hun zoon Wim was als korporaal gelegerd in de Peel.
In deze tijd zong Lou Bandy
Rats, Kuch en Bonen. Dit filmpje geeft een beeld van de mobilisatie.
Nadat het huis van ome Willem en tante Sjaan aan de brug over de Dieze in de oorlog was gebombardeerd, woonden zij in een bovenhuis aan de sluis van de Zuid Willemsvaart.
Als wij er op bezoek gingen, kwamen we langs een uitgebrande Duitse tank.
Ik ging er altijd aan het raam met het spionnetje zitten. Zo kon ik het aanleggen en het schutten van de boten gadeslaan.
Zij hadden ook een kostganger. Jan Cornelissen, een zoon van een kastelein, waar zij veel in het café kwamen. Zij hadden zijn ouders beloofd voor hem te zorgen als hij wees werd. Hij heeft altijd bij hen ingewoond en ging overal met hen mee naar toe.
Ome Willem was een echte feestneus. Samen met tante Sjaan sloegen zij geen carnaval over. Ze hielden zich ook bezig met welk liedje tot het carnavals deuntje van den Bosch verkozen zou worden.