Oorsprong namen
Voorouders
Broers & Zusters
Jeugdjaren
Jo & Nellie
Gezin
Jo van Ooyen en Nellie Verspaget
Jo van Ooyen en Nellie Verspaget
(Bekijk foto’s 1964 t/m 1966 in serie)
Zaterdag 14 augustus kwam met een klap een einde aan het vele en harde werken van papa. Hij werd niet goed en had pijn op de borst. Marianne ging meteen naar de overburen, van Elderen, om de dokter te bellen. Ze wist hem te overtuigen dat het z’n hart was. In een ambulance met loeiende sirene werd hij naar het Binnenziekenhuis gebracht. Papa vertelde later dat hij in de ambulance het gevoel had te zweven. De volgende dag werden
Het is mei en Vera, 15 jaar oud, is hier op bezoek bij mevrouw Dinie van Bussel in haar huisje te Vessem. Zij had op het Stratumseind een kapsalon. Vera was bij haar als kapster werkzaam. Dit heeft niet lang geduurd. Zij ging werken op de administratie bij de Walra in Waalre.
Vera met Patricia (4 jaar) achter in de tuin.
Vera met Patricia (4 jaar) achter in de tuin.
Corry en ik door Marianne en Tonny op de hoogte gesteld.
Wij waren van plan met hen, die zaterdag naar het Eurostrand te gaan.
Het was zo ernstig dat hij volgens de katholieke traditie bediend werd. In het ziekenhuis verbleef hij acht weken om weer op kracht te komen. Van af die tijd was het voorzichtig aan en om de twee weken bloed prikken om de hoeveelheid in te nemen sintrom vast te stellen. Hij heeft bij Philips nog wel gewerkt, maar met extra rustpauzes. In 1972 werd hij afgekeurd. Met een nonneke, die waren er nog in die tijd, kon hij wel heel goed opschieten.
De mede patiënten, die ik me kan herinneren is een jongen met astma en een man, voor wie de familie altijd iets van de friettent mee nam. Papa kreeg met hem discussie of Philips met een of twee “ellen” geschreven werd. Papa heeft hem ook eens goed in de maling genomen. Hij had hem wijs gemaakt dat er in de keuken lekker gebraden halve haantjes klaar stonden. Het kwam zover dat hij er op handen en voeten naar de keuken geslopen is.
Wij waren van plan met hen, die zaterdag naar het Eurostrand te gaan.
Het was zo ernstig dat hij volgens de katholieke traditie bediend werd. In het ziekenhuis verbleef hij acht weken om weer op kracht te komen. Van af die tijd was het voorzichtig aan en om de twee weken bloed prikken om de hoeveelheid in te nemen sintrom vast te stellen. Hij heeft bij Philips nog wel gewerkt, maar met extra rustpauzes. In 1972 werd hij afgekeurd. Met een nonneke, die waren er nog in die tijd, kon hij wel heel goed opschieten.
De mede patiënten, die ik me kan herinneren is een jongen met astma en een man, voor wie de familie altijd iets van de friettent mee nam. Papa kreeg met hem discussie of Philips met een of twee “ellen” geschreven werd. Papa heeft hem ook eens goed in de maling genomen. Hij had hem wijs gemaakt dat er in de keuken lekker gebraden halve haantjes klaar stonden. Het kwam zover dat hij er op handen en voeten naar de keuken geslopen is.
