Oorsprong namen
Voorouders
Broers & Zusters
Jeugdjaren
Jo & Nellie
Gezin
Jo van Ooyen en Nellie Verspaget
Jo van Ooyen en Nellie Verspaget
Omdat ik een leren voetbal had, wilde iedereen met mijn bal voetballen. Ook de grotere jongens zoals Ginus Niemeijer en Jan Rodink. We voetbalden op het veld van traplust achter de Verwerstraat. We speelden partijtjes koppelen en drie corners penalty.
Mijn vaste koppel maatje was Ginus. Ik kon ook aardig keepen. Als er nog meer jongens van een andere buurt waren, daagden wij ze uit voor een partijtje.
Mijn vaste koppel maatje was Ginus. Ik kon ook aardig keepen. Als er nog meer jongens van een andere buurt waren, daagden wij ze uit voor een partijtje.
In deze tijd gebeurde het dat Netty mijn leren bal gepakt had voor dat ik ging voetballen. Ik wilde hem afpakken. Maar zij rende weg door ‘t gangetje naar de Pastoriestraat en gooide de bal de straat op.
Tot overmaat kwam er net een auto aan die de bal kapot reed. Dat was wel pech want zoveel auto’s waren er in die tijd niet. Maar papa zal hem wel gerepareerd hebben. Zodat we weer konden voetballen.
Marianne, een jaar oud, in de kinderwagen, die papa zelf gemaakt heeft. Een collega fitter heeft de buizen gebogen. De buurmeisjes wilden altijd met haar gaan wandelen. Ook namen ze mij mee naar de ijzerenman.
We passeerden dan in de Pastoriestraat de Kleermakerstraat met op de hoek ‘t winkeltje waar ze jodevet verkochten. Verder kwamen we langs de Woenselse watermolen in de Brugstraat. We gingen ook wel door de velden, waarin de brug lag die toen al bestemd was voor de rondweg. Al bij de ingang was al duidelijk dat het geen gemengd zwemmen was. Tot ‘n bepaalde leeftijd mochten jongetjes mee naar de dame’s kant.
Tot overmaat kwam er net een auto aan die de bal kapot reed. Dat was wel pech want zoveel auto’s waren er in die tijd niet. Maar papa zal hem wel gerepareerd hebben. Zodat we weer konden voetballen.
Marianne, een jaar oud, in de kinderwagen, die papa zelf gemaakt heeft. Een collega fitter heeft de buizen gebogen. De buurmeisjes wilden altijd met haar gaan wandelen. Ook namen ze mij mee naar de ijzerenman.
We passeerden dan in de Pastoriestraat de Kleermakerstraat met op de hoek ‘t winkeltje waar ze jodevet verkochten. Verder kwamen we langs de Woenselse watermolen in de Brugstraat. We gingen ook wel door de velden, waarin de brug lag die toen al bestemd was voor de rondweg. Al bij de ingang was al duidelijk dat het geen gemengd zwemmen was. Tot ‘n bepaalde leeftijd mochten jongetjes mee naar de dame’s kant.
Hier zijn Jan “Groenendijk” en zijn verloofde “Hennie of Jennie” met ons meegegaan. Zij was de dochter van de weduwe, die haar slagerij aan Hopstaken had over gedaan.
Zij woonde bij haar moeder boven de slagerij op de hoek Woenselsemarkt en de Verwerstraat, waar papa bijwerkte.
Zij woonde bij haar moeder boven de slagerij op de hoek Woenselsemarkt en de Verwerstraat, waar papa bijwerkte.
Rechts wordt Marianneke met veel plezier op de rug van mama gezet. De angst voor de oorlog is nu duidelijk voorbij. We kregen het al iets beter. Onze ouders maakten met de buurtvereniging al een reisje naar Rotterdam.. De buren de Vos, tante Ali en ome Janus gingen ook mee. Mevrouw de Vos en mama vonden het frappant dat tante Ali en ome Janus, zonder kinderen, te laat bij de bus kwamen.
Ook verliep de reis niet vlekkeloos. De bus kwam vanwege de mist bijna tegen een brugleuning.
We kregen het ook beter door de bijverdiensten en vrij vlees van ons papa. Hij hield bijna niets voor zichzelf. Hij had wel een portemonnee met wat geld. Wat mij hier in meer opviel was de medaille van Maria. Hij kwam wel eens thuis met een geldtas van de baas en zat dan het ontvangen geld tellen. Het potlood achter zijn oor vond ik zeer interessant. Wat ik dan zelf ook probeerde. In 1947 reed de eerste Volkswagen in Nederland. Bastiaans van de textielwinkel, hoek Pastoriestraat en Kloosterdreef had als een van de eerste een volkswagen. Als een lopend vuurtje werd dit bekend.
We haastten ons naar dat zwarte autootje met de motor achterin en met een spil in ‘t achterruitje, dat naast z’n winkel op de stoep geparkeerd stond.
We kregen het ook beter door de bijverdiensten en vrij vlees van ons papa. Hij hield bijna niets voor zichzelf. Hij had wel een portemonnee met wat geld. Wat mij hier in meer opviel was de medaille van Maria. Hij kwam wel eens thuis met een geldtas van de baas en zat dan het ontvangen geld tellen. Het potlood achter zijn oor vond ik zeer interessant. Wat ik dan zelf ook probeerde. In 1947 reed de eerste Volkswagen in Nederland. Bastiaans van de textielwinkel, hoek Pastoriestraat en Kloosterdreef had als een van de eerste een volkswagen. Als een lopend vuurtje werd dit bekend.
We haastten ons naar dat zwarte autootje met de motor achterin en met een spil in ‘t achterruitje, dat naast z’n winkel op de stoep geparkeerd stond.
Eens nodigde ons buurmeisje, de dochter van Peer Veragten en van mama’s leeftijd, haar uit om mee te gaan zwemmen. Toen mama haar badpak aantrok, zat die vol met motgaatjes. Het buurmeisje stelde voor om te gaan zwemmen. Mama ging mee het diepe water in. Pas als ‘t water tot haar kin kwam, zei ze: “Maar ik kan niet zwemmen!”