Oorsprong namen
Voorouders
Broers & Zusters
Jeugdjaren
Jo & Nellie
Gezin
Jo van Ooyen en Nellie Verspaget
Jo van Ooyen en Nellie Verspaget
In Bergen op Zoom heb ik rond de elfde van de elfde een stukje van de carnaval mogen meemaken.
Samen met een maat uit Rotterdam kwam ik terug van het centrum. We liepen langs een café vlak bij de kazerne, waar het gezellig druk was. We wilden naar binnen, maar dat lukte aanvankelijk niet omdat het een gesloten club was. Omdat we maar arme soldaatjes waren, mochten we toch binnenkomen.
Toen we binnenkwamen zag ik een dikke wat oudere vrouw midden in het café op een stoel zitten.
Haar handtas had ze om haar nek gehangen. In haar ene hand had ze een borrel en in haar andere hand een sevenup. Ik zei tegen m’n maat: “Daar gaan we mee dansen, dan zitten we hier goed”.
Terwijl hij aan de bar ging staan, zei hij: “Jij bent gek”. Ik trok haar van haar stoel en ging met haar dansen. In een mum van tijd kregen we zoveel biertjes dat we er ziek van werden. Ze wilden ook dat we met de carnaval terugkwamen. Maar doordat ik in 1959 afzwaaide, is dat er niet meer van gekomen.
Samen met een maat uit Rotterdam kwam ik terug van het centrum. We liepen langs een café vlak bij de kazerne, waar het gezellig druk was. We wilden naar binnen, maar dat lukte aanvankelijk niet omdat het een gesloten club was. Omdat we maar arme soldaatjes waren, mochten we toch binnenkomen.
Toen we binnenkwamen zag ik een dikke wat oudere vrouw midden in het café op een stoel zitten.
Haar handtas had ze om haar nek gehangen. In haar ene hand had ze een borrel en in haar andere hand een sevenup. Ik zei tegen m’n maat: “Daar gaan we mee dansen, dan zitten we hier goed”.
Terwijl hij aan de bar ging staan, zei hij: “Jij bent gek”. Ik trok haar van haar stoel en ging met haar dansen. In een mum van tijd kregen we zoveel biertjes dat we er ziek van werden. Ze wilden ook dat we met de carnaval terugkwamen. Maar doordat ik in 1959 afzwaaide, is dat er niet meer van gekomen.
De onderofficier vond het schijnbaar ook belachelijk en begon te klagen dat hij naar het toilet moest. Tussen Best en Oirschot mocht ik bij een café pas stoppen. Toen we in Breda de onderofficier hadden afgezet, stelde hij voor bij familie van hem langs te gaan. Ik zei dat ik daar niets voor voelde en naar mijn bed verlangde.
Hij begreep dat een chauffeur de baas over zijn auto was. En liet het er bij.
Hij begreep dat een chauffeur de baas over zijn auto was. En liet het er bij.
Een keer werd ik ‘s nachts uit bed gehaald en moest ik een luitenant naar Maastricht brengen. We reden eerst naar een kazerne in Breda om een onderofficier op te halen. Toen we Eindhoven passeerden stelde ik hem voor even bij ons thuis langs te gaan. In Maastricht moest ik bij de wacht op hem wachten. Ik kon er op een houten bank een dutje doen.
‘s-Morgens wilde ik binnen de poort tanken. Maar dat mocht niet. Ik moest naar buiten rijden om aan dezelfde BOS-pomp te tanken?! In de loop van de dag keerden we terug. Nu wilde hij in Eindhoven ook geen stop bij mij thuis maken.
