Oorsprong namen
Voorouders
Broers & Zusters
Jeugdjaren
Jo & Nellie
Gezin
Jo van Ooyen en Nellie Verspaget
Jo van Ooyen en Nellie Verspaget
De medeleerlingen Harry Foolen en Rob Verhulst, Gijs de Rosario en Freek Teller kwam ik later weer regelmatig tegen. Bij feestelijkheden in het centrum, op scholen van de SVOE en bij de badminton.
Na de Mulo wilde ik naar de Marine, maar werd afgekeurd. Dan maar werk zoeken. Bij Philips waren geen banen meer vrij. De meesten hadden al voor hun examen bij Philips gesolliciteerd. Via het Arbeidsbureau kwam bij het aannemersbedrijf van Lieshout aan de Limburglaan terecht. Daar heb ik maar twee weken gewerkt. Ik werd in een apart kamertje gezet en moest het doorschrijfsysteem opzetten. Toen ik na de eerste werkdag thuiskwam, vroeg papa wat ik verdiende. Gewend aan, dat alles op school geregeld werd en dat het mij niet verteld was, wist ik het niet.
Papa zei: “Die heeft gestudeerd en vraagt niet wat ie verdiend!” Dus de volgende dag naar m’n baas, de boekhouder, met de vraag: “Wat verdien ik?” Hij zei: “vijftig gulden in de maand”. Ik antwoordde: “Maar bij Philips en de Daf krijgen ze negentig gulden!” Hierop antwoordde hij: “Dat krijg jij ook als je in de proeftijd goed bevalt”. Kort daarop kom ik Freek Teller tegen en die vertelde mij dat er op DAF-service een vacature was. Meteen gesolliciteerd en ik kon meteen na de keuring beginnen. Bij de aannemer werd m’n ontslag geweigerd ondanks m’n recht op een dag opzegtermijn in de proeftijd.
Op zaterdag 22 september stortte een straaljager neer op de Bergen op Zoomstraat en Zeelsterstraat. Toen ik na de keurig bij de DAF op m’n werk kwam was de deur van m’n kantoortje gesloten en bleek dat ik
Na de Mulo wilde ik naar de Marine, maar werd afgekeurd. Dan maar werk zoeken. Bij Philips waren geen banen meer vrij. De meesten hadden al voor hun examen bij Philips gesolliciteerd. Via het Arbeidsbureau kwam bij het aannemersbedrijf van Lieshout aan de Limburglaan terecht. Daar heb ik maar twee weken gewerkt. Ik werd in een apart kamertje gezet en moest het doorschrijfsysteem opzetten. Toen ik na de eerste werkdag thuiskwam, vroeg papa wat ik verdiende. Gewend aan, dat alles op school geregeld werd en dat het mij niet verteld was, wist ik het niet.
Papa zei: “Die heeft gestudeerd en vraagt niet wat ie verdiend!” Dus de volgende dag naar m’n baas, de boekhouder, met de vraag: “Wat verdien ik?” Hij zei: “vijftig gulden in de maand”. Ik antwoordde: “Maar bij Philips en de Daf krijgen ze negentig gulden!” Hierop antwoordde hij: “Dat krijg jij ook als je in de proeftijd goed bevalt”. Kort daarop kom ik Freek Teller tegen en die vertelde mij dat er op DAF-service een vacature was. Meteen gesolliciteerd en ik kon meteen na de keuring beginnen. Bij de aannemer werd m’n ontslag geweigerd ondanks m’n recht op een dag opzegtermijn in de proeftijd.
Op zaterdag 22 september stortte een straaljager neer op de Bergen op Zoomstraat en Zeelsterstraat. Toen ik na de keurig bij de DAF op m’n werk kwam was de deur van m’n kantoortje gesloten en bleek dat ik
Mijn examen deed ik in dit patronaatsgebouw Sancta Maria in de kruisstraat. Geschiedenis werd mondeling door een non afgenomen. Laat ik vlak voor het examen de pauzen met jaartallen bekeken hebben. Zodoende kon ik terloops bij mijn antwoorden de paus vermelden. Na het examen werden in groepen voor de commissie geroepen. Geslaagd, opgelucht en zeer blij verliet ik het gebouw.
niet meer welkom was, ben maar naar de begrafenis van die piloot gaan kijken.
Mijn arbeidskaart en twee weken loon kreeg ik aan het eind van de maand.
Omdat mama er niet mee eens was, is zij er op afgestapt. De boekhouder wilde haar beet pakken om haar buiten te zetten.
Maar hij bedacht zich, toen mama zei: “Blijf van mijn lijf; anders....”
Mijn arbeidskaart en twee weken loon kreeg ik aan het eind van de maand.
Omdat mama er niet mee eens was, is zij er op afgestapt. De boekhouder wilde haar beet pakken om haar buiten te zetten.
Maar hij bedacht zich, toen mama zei: “Blijf van mijn lijf; anders....”
Op DAF-service moest ik facturen in ordners opbergen. Een enkele keer mocht ik interessanter werk doen. Zoiets als onderdelen in- of uitschrijven. In die tijd zag ik steeds een bestelwagentje de poort uitrijden. Later bleek dit de Daf 600 personenauto te zijn, die in ‘t geheim getest werd. Zie filmpje.
Ook Netty ging dit jaar werken bij de familie Becking in de Hazeloop, waar de houten Zweedse woningen stonden.
Ze was 14 jaar en werd door deze mevrouw met drie vervelende kinderen op de trein naar Amersfoort gezet. Ze moest op zolder slapen en kreeg moppers als ze iets niet goed deed. Stampvoetend zei ze dat zij naar huis wilde.
Na deze belevenis ging ze niet meer terug naar deze mevrouw en bleef thuis helpen tot ze vijftien was en kapster werd.
Na dit laatste schooljaar ging ik op vakantie met mijn vrienden, Jacky Janssen en Peter van Bussel.
Deze keer gingen we met een tent naar de Ardennen. Jacky had bij een schoolmaatje van de Philips bedrijf school een tent geleend.
Eerst fietsten wij naar een zus van Peter in Heerlen. Waar we lekkere frites gegeten hebben.
Via Vaals, waar wij rood, wit en blauwe petjes kochten, gingen we richting België. Toen wij in België het eerste plaatsje aandeden, werd ons door een Belg toegeroepen: “Zet die petjes maar af; we zien toch wel waar jullie vandaan komen!”
Ook Netty ging dit jaar werken bij de familie Becking in de Hazeloop, waar de houten Zweedse woningen stonden.
Ze was 14 jaar en werd door deze mevrouw met drie vervelende kinderen op de trein naar Amersfoort gezet. Ze moest op zolder slapen en kreeg moppers als ze iets niet goed deed. Stampvoetend zei ze dat zij naar huis wilde.
Na deze belevenis ging ze niet meer terug naar deze mevrouw en bleef thuis helpen tot ze vijftien was en kapster werd.
Na dit laatste schooljaar ging ik op vakantie met mijn vrienden, Jacky Janssen en Peter van Bussel.
Deze keer gingen we met een tent naar de Ardennen. Jacky had bij een schoolmaatje van de Philips bedrijf school een tent geleend.
Eerst fietsten wij naar een zus van Peter in Heerlen. Waar we lekkere frites gegeten hebben.
Via Vaals, waar wij rood, wit en blauwe petjes kochten, gingen we richting België. Toen wij in België het eerste plaatsje aandeden, werd ons door een Belg toegeroepen: “Zet die petjes maar af; we zien toch wel waar jullie vandaan komen!”