Op een keer ontstond er een woordenwisseling. Papa stond boven in het zoldergat en wierp worsten naar beneden, die de duitser moest opvangen. De duitser blufte over zijn deelname aan de eerste wereldoorlog en liet zijn hand zien, waarvan enkele vingers ontbraken, die hij toen verloren had. Papa antwoordde hierop: “Die heb je zeker van de schrik afgebeten”. Door alles maar tegelijk naar beneden te gooien, heeft hij hem van het lijf kunnen houden.
Een foto van mij, Willy, op 2 juni 1940 door een trotse moeder bij een fotograaf laten maken.
Nog niks bewust van wat er rondom mij allemaal gebeurde.
In deze maand werden alle werklozen gedwongen in duitsland te gaan werken.