Michael (Mikel) en tante Patricia doen samen een dutje in de zon. Mikeltje moet zijn middagdutje nog doen. Daarvoor leggen we hem maar in Patricia’s bedje. En dan, Mikeltje nog even knuffelen!
Juli – augustus, Patricia op haar potje in de tuin en zitten in het gras. Vera en Marianne leren Patricia om alleen te staan. Het is gelukt ze staat alleen met haar zakdoekje in de hand. Nou nog oefenen om te lopen achter de wandelwagen.
Zoals hier Marianne, waren wij na ons werk meteen met “ons Patje” in de weer. Zoals het tegen de deur zetten. En dan roepen: “Kom maar!” Na negen maanden hadden we een lopende baby.
In die tijd waren scooters in. De dames zaten achterop in de amazonezit. Oftewel zat Corry met beide benen naar een kant achterop. Op de rotonde van het 18 Septemberplein gaf een van links komende eend mij geen voorrang. Bij m’n noodstop begon ik te slippen. Door te ontkoppelen, kwam ik weer overeind. Plots hoorde ik achter mij: “Het getikke tik van hoge hakken”. Corry was met deze actie van de scooter gegleden. Ze bleef echter wel op de been, vandaar!
Bij de Tweka moest ik voor de maandsalarissen de zakjes vullen. Op de zakjes stond geen naam. Daar ik er van uitging dat de zakjes op alfabet lagen, kwam ik er achter dat ik minder verdiende dan de dames van de debiteuren. Ik nam contact op met dhr Berlage, hoofd van de boekhouding. Ik kreeg geen verhoging omdat ik tot m’n dertigste door zou groeien en de dames als ze gingen trouwen met ontslag moesten. Dus nam ik per 30 september ontslag bij de Tweka.
Augustus, Marianne en Tonny een dagje uit naar het Eurostrand en naar de Maas. Het Eurostrand, afgravingen van metselzand voor de wederopbouw, werd later de Kemper vennen. Ook Tonny mocht nog even op de foto.
9 Oktober, Patricia wordt een jaar en staat bij haar cadeautjes. Blokken, een bromtol en nieuwe jurkjes. Op de achtergrond onze eerste televisie met daarop de trouwfoto van Netty.
Oud op nieuw en 13de verjaardag van Vera, die op haar gitaar speelt. Tonny in uniform rust uit met ‘n sigaret. Tante Clara en ome Frans maken ‘n dansje. Het werd steeds lolliger. Met z’n allen op de bank.
Vera ligt helemaal in de verdrukking. Op de voorgrond zitten Corry en Willy. Klokslag twaalf uur, met z’n allen aan de drank. In het midden met stropdas Frans, de zoon van ome Frans. En dan, hoe later, hoe .....!!!!!
Op maandag 1 oktober ga aan de slag als planner cq. tijd-schrijver bij vd Meulen Ansems aan de Vestdijk. De doorslag van mijn aanname was dat ik de afdelingschef, dhr. Willemse, wist te antwoorden wat fusee pennen waren. Maar al snel bleek dat deze functie voor mij een ongelukkige keuze was.
