Pagina 118

Oorsprong namen

van Ooyen

Verspaget

Voorouders

Broers & Zusters

Jeugdjaren

Jo & Nellie

Gezin
Jo van Ooyen en Nellie Verspaget

Ooyen-Methorst

M’n dagelijkse dienst werd hoofdzakelijk doorgebracht in de garage met onderhoud.
Op ‘n dag kregen we inspectie van een luitenant met een bril op. Er ging een duif op het dekzeil van een 3-tonner zitten. De luitenant klom op het achterwiel om de duif te verjagen. Een Rotterdammer riep: “Luit kijk uit, direct schijt ie over de bril”!

Om toerbeurt waren we “chauffeur van dienst”. Dit betekende vooral voor de keuken rijden, zoals iedere vrijdag makreel halen op het station. Voor de officiersmess moest ik naar een speciale groentewinkel, waar mij altijd fruit werd toegestopt. Het was de gewoonte dat dit fruit onder je maten verdeeld werd. Inmiddels was de jeep ingeruild voor een Daf, een tonner.

Ook moesten dan de wacht van de Markiezenhof van eten voorzien. Hier moest ik door deze smalle poort. Soms moest ik ook naar de Oranje Nassau kazerne. Om binnen te rijden moest eerst op het pleintje een rondje draaien om binnen te rijden. De wacht moest dan, in een inham staande de poort vast houden.

Bij deze poort moest ik 24 uur als commandant van aflossing wacht lopen. Ik moest de wachten aflossen, inspecteren en hun geweren laden. Mijn persoonlijke wapen was hier een stengun.
Tijdens een schiet-oefening vroeg een luitenant om met mijn stengun te mogen schieten. Ik mocht dan met zijn pistool schieten.

Regelmatig werd ik met post Den Haag ingestuurd. Omdat ik in Den Haag niet bekend was, kreeg ik een maat mee om de weg te wijzen. In de bunker kwam je ook niet zomaar binnen. We kwamen langs ‘n marechaussee die voor ons een zwaar metalen deur open maakte. We sliepen buiten Den Haag in een door marechaussee en van Heutz zwaar bewaakt tentenkamp. Eten deden we onder de dienst of tijdens onze rust in het tentenkamp. Na deze oefening moest ik een maat terug naar Bergen Op Zoom slepen. Hij stelde voor om naar zijn ouders in Willemstad te rijden. Het werd een mistige en donkere rit over een slingerde dijk. Onze jeeps hebben we bij hen achter op het erf geparkeerd. Dit om te voorkomen dat een daar wonende marechaussee ons zou betrappen. Zijn moeder maakte voor ons frites met sla en zalm. Toen we laat in Bergen op Zoom aankwamen en een monteur de defecte jeep bekeek, bleek dat m’n maat met de terreinversnelling had kunnen ontkoppelen en dus voor niets heel de weg met een ingetrapte koppeling had gereden.

In de bunker naast deze kazerne werd ik ingedeeld als ordonnans. We hadden dienst van 10 uur op en 10 uur af. Op een gegeven moment vroeg ik me af of het nacht of dat het dag was. De ordonnansen zaten in ’n kleine ruimte naast de ruimte met o.a. telexapparatuur.

Toen ik mijn situatie aan hem had uitgelegd, zei hij: “Ik heb voor jou wel een andere auto”. Ik kreeg een willy jeep toegewezen.
Tijdens ‘n grote oefening werd ik naar de Juliana Kazerne in Den Haag gestuurd.

Dit betekende ook dat ik de corveelijst moest bijhouden.
Omdat de korporaal-rij-instructeur zo vervelend deed, vroeg ik m’n maten om me te helpen en zich perfect te laten afmarcheren. Hetgeen betekende dat ik indruk maakte op de rij-instructeur.
Dezelfde adjudant heeft mij ook gevraagd of ik vrijwillig naar Nieuw-Guinea wilde. Gelukkig heb ik dat niet gedaan.

Na mijn rij opleiding werd ik overgeplaatst naar de T. en T. Cie van het 101 eerste Verbindings Bataljon van de territoriale troepen in de Wilhelmina kazerne te Bergen op Zoom.
In eerste instantie wilde de korporaal mij op een DAF drie-tonner zetten. Maar bij de eerste bocht op het kazerne terrein zag hij dat dat voor mij te hoog gegrepen was.