Oorsprong namen

van Ooyen

Verspaget

Voorouders

van Ooyen

Verspaget

Broers & Zusters

van Ooyen

Verspaget

Jeugdjaren

Jo

Nellie

Jo & Nellie

verkering

gezin

Gezin
Jo van Ooyen en Nellie Verspaget
Vorige.
Volgende.
Startpagina.
Toen wij Verviers uitreden, werd het tijd dat we de tent gingen opzetten. We vroegen aan een boer of we op zijn grond onze tent mochten opzetten. Hij zei dat we hogerop droger zouden staan. Voor onze lucifersdoosjes had hij echter meer belangstelling. Dus zijn we verder omhoog gefietst. Bij een grote schuur hebben we onze tent opgezet.
Toen we op zoek gingen naar water, kwam de eigenaar ons tegemoet. Wij stonden op zijn terrein, dat bij een vliegveldje hoorde. Hij vertelde dat Hollanders bij hem ingebroken hadden en liet ons het gerepareerde slot zien. Hij waarschuwde ons dat hij ‘s nachts zonder pardon zou schieten. We hebben maar vlug ons boeltje gepakt en een andere plaats gezocht.
Bij een villa mochten de tenten neerzetten. Ik meende te verstaan dat we achter het hek moesten gaan staan. Toen een boze boer op ons afkwam met: “Vites, vites, non de dieu”, begreep ik dat we er voor moesten staan. Op deze plek Jacky en ik bij de tent en de omgeving.

Van hier zijn we via ‘t autocircuit Francorchamps bij Spa en Malmedy naar St. Vith gefietst om te overnachten. Na ‘t stadje zagen we ‘n mooie plek, waar een boer met zijn vrouw aan ‘t hooien waren. Ik sprak hen in ‘t Frans aan en had niet in de gaten dat zij Duitstalig waren. Jacky had ‘t wel in de gaten en zei: “Ze lullen Duits”. Zij verwezen ons naar de boerderij van een weduwe iets naar boven waar we onze tent mochten opslaan. Hier verbleven wij enkele dagen.
We hielpen hen bij ‘t hooien. Dit was geen succes. Het bleek nog niet zo gemakkelijk te zijn. Er bleef nog geen sprietje aan onze hooivork hangen.
Zie huidige situatie. Toen wij in St.Vith een frietje gingen eten, kwamen wij pater Smulders tegen. Hij was met het Tivolikoor ook in St.Vith.
Vanwege de kou en vermoeidheid wilden m’n vrienden niet verder naar Luxemburg, maar terug naar huis.
Mijn voorstel om langs de Maas terug te fietsten kreeg geen gehoor. Ik veronderstelde dat de weg dan vlakker zou zijn. Dus fietsten wij dezelfde weg terug. Op de terugweg hebben we onze tent bij een café in Malmedy opgezet en zijn ‘s middags, toen de zon scheen en het nog warm was, gaan slapen. Midden in de nacht zijn we vertrokken. ‘s Morgens rond zeven uur stonden weer aan de Nederlandse grens om na ongeveer 180 km in Eindhoven aan te komen.
Na ‘n vechtpartij na afloop van ‘n film over Louis Amstrong, waarbij met fietspompen geslagen werd, kwam er een verordening. Het werd verboden met een fietspomp rond te lopen in het centrum.
In het gebouwtje op het Arnaudinaplein werd door de paters een dansavond georganiseerd. Wij wilden ook naar binnen. Pater Timmermans hield ons tegen omdat wij nog geen achttien waren. Wij verweten hem dat hij zestienjarige de straat opstuurde. Hetgeen wel indruk gemaakt moeten hebben. Want kort daarna werd er voor ons in het nieuwe Wiro gebouw dansles georganiseerd. De dansleraar Cuppens zou deze dansles verzorgen. Op het laatste moment was hij verhinderd vanwege een cursus Latijnse dansen in Engeland.
Via zijn relatie met de Katholieke dansbond vond
pater Gruijters voorzitter dhr. de Jong en zijn vrouw bereid om ons dansles te geven.
Vlnr. Peter van Bussel, Jacky Janssen en ik in de tuin van familie Janssen. Dan links onder Peter bij een jubileum van schildersbedrijf van Doorn. Hij was daar al werkzaam als schilder. In z’n vrije tijd werkte hij al veel bij. Zodat hij al snel op een brommer, NSU-Quickly reed.
In het weekend gingen we naar de bioscoop, fancy-fairs of  een rondje lopen in de stad. Om te eindigen bij de friettent Torino. Het rondje, Rechterstraat, Vrijstraat, Keizersgracht en Hooghuisstraat in het centrum van Eindhoven, werd het “repersrondje” genoemd. Jongelui liepen of fietsen dit rondje om naar elkaar te sjansen. Omdat er in de fietsenstalling veel fietspompen gestolen werden, liepen veel jongeren met een fietspomp rond.